برترین ها: برخی کمدی‌ها خط داستانی دارند که تماشاگر خاص را جذب می‌کند و اتفاقاً این تماشاگرها همان‌هایی هستند که در فضای مجازی فعال هستند و با قوانین و روحیات این فضا اخت شده‌اند. کسانی که برای دیدن کار پرویز پرستویی، رضا عطاران و حمید فرخنژاد یا اسم عبدالرضا کاهانی به سینما می‌روند عموماً جزو طبقه متوسط پرخاشگری هستند که در اینستاگرام، فیس‌بوک و توئیتر فعالیت دارند.
اگر در این چند روز در فضای مجازی گشتی زده بزنید خواهید دید که کاربران به شدت از «خانم یایا» و «لس آنجلس- تهران» ناراضی هستد. بیشتر کاربران این دو فیلم را توهین به شعور مخاطب و فریب دادن آنها می دانند. در ادامه به واکنش کاربران در توئیتر توجه فرمایید.
واکنش ها و انتقادات به فیلم «خانم یایا»:
در رابطه با فیلم "خانم یایا" آن چه بیش از هرچیز دیگر مخاطب را دچار شگفت زدگی می کند نام عبدالرضا کاهانی در مقام کارگردان این فیلم است؛ کارگردانی که سابقه ی ساخت چند فیلم خوب چون «بیست»، «هیچ» و «بیخود و بی جهت» را در کارنامه دارد. به نظر می رسد فیلم، اصلاً فیلمنامه ای ندارد، خبری از مولفه های ناب و شاخص سینمای کاهانی در آن دیده نمی شود، هیچ رگه ای از طنز و بامزگی در فیلم به چشم نمی خورد و فیلم عملاً فاقد منطق روایی ست.
واکنش ها و انتقادات به فیلم «لس آنجلس-تهران»:
لس آنجلس تهران صرفا یک فیلم کاملا تجاری ست که نداشتن فیلمنامه به آن آسیب رسانده است فیلم از جای نادرستی شروع می شود فصل شروع فیلم بسیار نامربوط و الکن است نریشن حرف هایی می زند که اساسا شبیه به لطیفه است و منطقی ندارد. لس آنجس تهران فیلم بازیگر و دیالوگ محور است.
با دیدن این فیلم به نظر می رسد که پاکروان با یک طرح چند خطی و با استفاده ی ابزاری از پرستویی سراغ ساخت این فیلم رفته سعی کرده که فیلم کمدی بسازد اما فیلمش تبدیل به تصاویر بهم پیوسته شده، تصاویری که فارغ از منطق روایی به همدیگر وصله خورده چند بازیگر هم در قاب ها حضور دارند که می خواهند از هر طریقی خنده را به لب مخاطب بیاورند، اما مخاطبِ طفلک تا حدودی می تواند فرق کمدی بازی کردن یا دلقک بازی را تشخیص بدهد، خیراندیش یا پطروسیان یا مهناز افشار را کاری نداریم این بازیگران قبلا هم در چنین نقش های سخیفی بازی کردند اما پرویز پرستویی که ادعای خوانش دقیق فیلمنامه قبل از انتخاب نقش را دارد چرا به این ورطه ترسناک تن داده است؟
مگر می شود پرستویی در فیلمی برقصد یا رپ بخواند؟ اصلا فیلمنامه یی وجود داشته که پرستویی آن را بخواند؟ در بعضی از سکانس ها به نظر می رسد از سر اجبار و تحمیل جلوی دوربین بازی می کند، چه گونه قبول کرده با همچین پارتنری(ژوبین رهبر) که الفبای بازیگری را نمی داند بازی کند؟
